Po raz pierwszy Weronikę zobaczyłam wiele lat temu, gdy przyszła z małym jeszcze wtedy bratem na kilka pamiątkowych zdjęć we dwójkę, z zamysłem sprezentowania ich mamie , o ile dobrze pamiętam, z okazji Dnia Matki.
Już wtedy zrobiła na mnie ogromne wrażenie .Bardzo trudno oderwać wzrok od jej twarzy, wszystko, a przede wszystkim oczy i spojrzenie mają w  sobie masę uroku, ciepła, wrażliwości  i delikatności. Rafał dopełnia cały ten obrazek wpatrując się w nią z błyskiem w oku ...sami zobaczcie z resztą:)